خورشید پنهان

سلام .

حضرت زهزا (سلام الله علیها) :

مثل امام مثل کعبه است که مردم باید به سوی او آیند نه او به سوی مردم .(کفایه الاثر ، ص26)

حضرت مهدی _عجّل اللهُ تعالی فرجَه_ دوازدهمین امام ما در سپیده دم جمعه ،

نیمه ی شعبان 255 هجری در «سامرا» متولّد شد و تا سال 260 در کنار پدر زندگی می کرد .

امام عسکری (علیه السلام) در ارتباط با ایشان دو وظیفه را عهده دار بود :

یکی حفظ فرزددش از گزند خلفای عباسی و دیگر ، اثبات وجود ایشان و اعلام امامتتش

به عنوان امام دوازدهم ؛ ایشان این وظیفه را با نشان دادن فرزند گرامیشان به یاران نزدیک

و مورد اعتماد انجام می داد . پس از شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام) در سال 260 ،

امامت حضرت مهدی علیه السلام آغاز شد.

مرحله ی اوّل امامت ایشان که تا سال 329 طول کشید ،«غببت صغری » نامیده می شود.

امام در این دوره زندگی مخفی داشت امّا از طریق یکی از یاران صمیمی و مورد اعتاد خود

به نام عثمان بن سعید عَمروی با شیعیان ارتباط داشت و آنان را رهبری می کرد .

پس از در گذشت این شخص ، به ترتیب سه نفر دیگر به نانمهای

محمّد بن عثمان بن سعید ، حسین روح نوبختی و

علی بن محّد سَمُری

این مسئولیت را بر عهده داشتند. این چهار شخصیت بزرگوتر به «نُوّاب اربَعه» معروفند.

شش روز مانده به در گذشت آخرین نایب ، امام عصر (عجّل اللهُ تعالی فرجَه) برای

ایشان نامه ای نوشت و فرمود پس از خود جانشینی تعیین نکند که

مرحله ی دوم امامت در شکل «غیبت کبری» آغاز شده است.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

در این میان ، درباره ی امامت امام عصر(عجّل اللهُ تعالی فرجَه) سؤال هایی مطرح است که به ترتیب به آنها پاسخ می دهیم .

ای پادشه خوبان ، داد از غم تهایی................. دل بی تو به جان آمد ، وقت است که باز آیی 

«اللهم عجل لولیک الفرج»